Foto: Oscar van der Wijk
De kabinetsformatie van 2017 was met 225 dagen de langste ooit. Inmiddels zijn we hard op weg om dat record scherper te stellen. Waar de formatie op dit moment staat? Niemand die het weet.
Na de meest recente verkiezingen zijn de 150 Kamerzetels verdeeld over maar liefst 17 partijen. Het versplinterde politieke landschap maakt het vrijwel onmogelijk om op efficiënte wijze een kabinet te vormen. Zoveel partijen, zoveel meningen en door onderling wantrouwen en het (op voorhand) uitsluiten van samenwerkingen zijn we inmiddels al zo ver dat er geluiden opgaan tot het houden van nieuwe verkiezingen. Schamper wordt gesproken over een bananendemocratie.
Juist deze tijd vraagt om een daadkrachtig kabinet dat weet van aan- en doorpakken. We zitten met (de naweeën van) de coronacrisis, een huizencrisis, een klimaatcrisis en de stikstofcrisis, maar toch lijkt enig gevoel van urgentie te ontbreken.
Niet alleen de trage en stroperige kabinetsformatie leidt tot frustraties over de Nederlandse politiek.
Al langere tijd wordt uit verschillende hoeken geklaagd over de afwachtende houding van de politiek ten aanzien van nieuwe wet- en regelgeving. Deze houding frustreert, remt ontwikkelingen af en leidt tot rechtsonzekerheid.
Je ziet dit bijvoorbeeld terug in de kwesties van schijnzelfstandigheid van zzp’ers, zoals bij de bezorgers van Deliveroo en onlangs de Uber-chauffeurs. Zowel de vakbonden als de werkgevers stellen dat duidelijke regelgeving over zelfstandigheid van zzp’ers ontbreekt. Deze onduidelijkheid wordt in de hand gewerkt door de afwachtende houding van de politiek. Al sinds 2016 heerst er onduidelijkheid omtrent de positie van zzp’ers en de markt vraagt al lange tijd aan de politiek om duidelijke spelregels te bepalen.
Ook de recente uitspraak van de rechtbank Den Haag die Shell verplicht om de klimaatdoelstellingen van het concern aan te scherpen, is eigenlijk het gevolg van het uitblijven van wet- en regelgeving. Het is aan de politiek om internationale afspraken om te zetten in nationale regelgeving. Gemeenten wachten nog steeds op wetgeving om excessen op de woningmarkt aan te pakken. De politievakbond schreeuwt om aanvullende wetten om te voorkomen dat Nederland verwordt tot een narcostaat en laakt de afwachtende houding van de politiek.
Het afgelopen jaar heeft ons geleerd dat mensen en bedrijven prima in staat zijn om zich aan te passen aan veranderende omstandigheden en te innoveren. De politiek blijft daarbij achter en de tijd lijkt rijp om ons politieke stelsel te innoveren en vernieuwen. Een wetgevende macht die relatief snel en op maat de regels kan aanpassen zou toch het ei van Columbus zijn?
Wiebe de Boer is woonachtig in Montfoort en sinds zeven jaar werkzaam bij TK advocaten notarissen als advocaat, waarbij hij ondernemers bijstaat – veelal binnen de sector Retail & Hospitality – op het gebied van arbeidsrecht en algemene verbintenissenrecht. In zijn vrije tijd fitnesst en tennist hij graag.
