Zie in deze tijd maar eens aan (goed) personeel te komen. Met name in de techniek en de IT zijn de tekorten groot.

Als je denkt dat je alles al wel gezien hebt op fiscaal gebied, dan kan het toch nog gekker. Onlangs verscheen het wetsvoorstel Wet excessief lenen bij eigen vennootschap. Vorig jaar per ongeluk aangekondigd en nu ter consultatie. Dat laatste impliceert dat er nog van alles kan wijzigen, maar ik vrees het ergste. En dat is zonder twijfel slecht nieuws voor veel directeur grootaandeelhouders (DGA’s).

Elke week maak ik content over zaken rondom mijn vakgebied. Op dit moment kan ik maar aan één onderwerp denken. En dat ben jij Valenti. Je bent nu achttien maanden en je hebt al meer ziekenhuizen van binnen gezien dan de meeste mensen in zestig jaar.

Deze uitspraak geeft me een beetje de kriebels. Waarom? Als eerste door het woordje ‘personeel’. Dat doet mij te veel denken aan afstand, eenrichtingsverkeer. 

“Onze mensen zijn ons onderscheidend vermogen.” Deze woorden - of van een soortgelijke strekking - hoor je regelmatig van bestuurders en managers. Want met je belangrijkste kapitaal ga je zorgvuldig om. Je zoekt naar de juiste mensen, je investeert en je laat je kapitaal groeien. Toch? Want als de medewerkers groeien, groeit de organisatie ook.

Niet alles is altijd zo mooi en kostbaar als het op het eerste gezicht lijkt. En dat geldt eigenlijk ook voor personeel. Zozeer zelfs dat het gezegde ‘Ik wens je veel personeel toe’ in de regel niet de meest prettige boodschap is. Dan word je namelijk vooral veel zorg, gedoe en ellende toegewenst. Bij de stelling ‘Goed personeel is goud waard’ zit het hem dus kennelijk vooral in woord ‘goed’.

Goed personeel is goud waard. De uitdrukking dat iets ‘goud waard is’ gebruik je als iets goed is. Eigen haard is goud waard. Dit betekent dat het thuis goed is. Home sweet home. Het thema dat ‘goed personeel goud waard is’ betekent dus eigenlijk dat goed personeel goed is. Over zo’n thema een column schrijven valt niet mee. Een gesloten deur geeft immers meer weerstand dan een open deur.

Ons werk is mensenwerk. Wij zijn zo goed als onze mensen zijn. En dus zijn onze medewerkers ons belangrijkste kapitaal.

Het gaat goed met de economie, zeker voor veel ondernemende MKB-ers. Er gebeuren weer mooie dingen en de rendementen en geldstromen verbeteren. Het gevolg is een betere focus op de toekomst en een betere financiële huishouding.

Op zoek naar personeel? Dan kijk je toch gewoon naar buiten.

De Nederlandse mkb-ondernemers zijn dé motor van de Nederlandse economie. Succesvol als ze zijn, loont het vaak als directeur-grootaandeelhouder hun onderneming met een bv uit te oefenen. Het kabinet ontneemt de dga de laatste jaren echter systematisch de voordelen van de eigen bv en gooit daarmee zand in deze goed geoliede machine.

De BOF is een thema dat de gemoederen bezig houdt. Onlangs uitte Rutger Bergman, Davos’s Vogue Hero, bij DWDD nog kritiek op de BOF. Rutger doelde duidelijk niet op de besmettelijke infectieziekte, maar waar had hij het dan wel over?

De kop is er af! En na een vrolijk carnaval en/of een sportieve wintersportvakantie heb je er weer zin in. De economie floreert, van de Brexit heb je geen last en de verkoop van je onderneming heb je even uitgesteld. Iedere dag op de golfbaan is toch te veel van het goede. Wat gaan we doen dit jaar?

Google eens op deze titel en je ziet websites tevoorschijn komen met de meest fantastische tips. Uiteraard zijn deze meestal gerelateerd aan bedrijven die geld aan je willen verdienen. Deze bedrijven kunnen je allemaal “goed personeel” bezorgen, maar wat is nu eigenlijk goed personeel?

Zelden zover zo’n lastig onderwerp moeten schrijven als ‘goed personeel is goud waard’. De stelling is niet alleen onzin, het staat ook voor een batterij aan ouderwetse en nutteloze hulpverleners, coaches, advocaten, HR-managers, detacheerders en andere profiteurs.

Afgelopen december werd ik gebeld door een opgewonden Deense ondernemer met een groot probleem. Zijn bedrijf is één van de grootste kwekers van Nordmann sparren in Europa en zoals elk jaar was er net een enorme partij Kerstbomen in Nederland afgeleverd, om landelijk te worden verspreid. Op het moment van levering was er echter beslag gelegd op de hele partij. Paniek alom, want mijn cliënt had de bomen al verkocht en na de Kerstdagen zou de partij niets meer waard zijn.

Eerst stoppen als partner bij een gerenommeerd accountants- en belastingadviesbureau en daarna een redelijk succesvol vrij ondernemerschap afbreken. Beter ten hele gedraaid dan ten halve gekeerd? Of is dat geen bestaande uitdrukking?

Laat u vooral niet misleiden door de titel. Net zoals bij u, is ook bij mij de klant koning. Ook ik sta dag en nacht voor ze klaar, lever altijd meer dan afgesproken en probeer ze keer op keer positief te verrassen. Zoals ik dus al zei, ook bij mij is de klant koning. Toch ben ik zo nu en dan een republikein.

Medewerkers zijn de succesfactor van je bedrijf. Of zoals Richard Branson zegt: “If you take care of your employees, they will take care of your clients.” De relevante vraag is dus: “Wat moet ik doen om goed personeel waard te zijn?” Zeker in de huidige arbeidsmarkt waar medewerkers het voor het kiezen hebben. En dan wordt het interessant, want wat vindt een personeelslid belangrijk? Wat maakt dat een medewerker voor jou kiest?

Goede werknemers vasthouden is vandaag de dag ronduit een uitdaging. Hoe bindt u als werkgever uw medewerkers? Een simpele loonsverhoging is veelal een te eenzijdig scenario. Je verdiepen in wat mensen in hun werk gelukkig maakt en daarnaar handelen, zet meer zoden aan de dijk. Een directeur-grootaandeelhouder kwalificeert fiscaal ook als werknemer. Hoe zorgt u fiscaal nog beter voor uzelf ? De mogelijkheden zijn talrijk. Een korte bloemlezing.

De hoedjes zorgen op Prinsjesdag altijd weer voor verrassingen. Maar daarnaast was er afgelopen jaar nóg een grote verrassing. Buiten het belastingplan om werd per brief een maatregel aangekondigd die er voor moet gaan zorgen dat leningen van de directeur‑grootaandeelhouder (dga) bij de eigen BV in box 2 worden belast voor zover deze hoger zijn dan € 500.000. De afgelopen maanden is er het nodige gespeculeerd hoe deze maatregel er uit zou komen te zien. Enthousiastelingen kwamen zelfs al met opties om deze heffing te omzeilen zonder dat de precieze contouren van het voorstel bekend waren.

Het blijft de gemoederen bezig houden, de Brexit. De ene dag lijkt er een akkoord te zijn, een paar dagen later wordt het weggestemd in het Britse Lagerhuis. Opnieuw moet premier May in overleg met de Europese Unie om een deal te smeden. En ondertussen tikt de in restauratie zijnde Big Ben door en komt 29 maart 2019 snel dichterbij.

Er was eens een wethouder, die altijd maar wilde bouwen. Misschien nodig, maar de manier waarop deed denken aan de tijd van Dickens. Ouderwets dus, niet duurzaam en alle aandacht voor rijtuigen. Nieuwe ideeën, werden weggehoond, terwijl voor stoffige bouwondernemingen de rode loper werd uitgelegd.

Nog een paar weken en dan is het jaar 2018 verleden tijd. Als we de berichtgeving aan het begin van het jaar erbij pakken, zien wij positieve verwachtingen omtrent de groei van de economie.

Als advocaat en mediator werk ik veel voor retailers, zowel in de food, als de non food. Ondernemers die de afgelopen jaren als geen ander hebben geleerd om te vallen en weer op te staan. Recente gesprekken met klanten over de ontwikkelingen in de non food sector lieten dat weer eens zien. Alles wordt anders. De Retail is dood, leve de Retail!

Al meer dan 25 jaar ga ik een lang weekend skiën met de vrienden uit mijn studententijd. Hoewel de meesten pas later hebben leren skiën, baart oefening ook hier kunst. Het jaarlijkse hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk, is de dag waarop we er met een gids op uit trekken. Skiën op plekken waar je anders niet snel komt. Als het mee zit in de Tiefsnee, buiten de gebaande paden.

Ik ben geen voetballiefhebber, maar de uitreiking van de Ballon d’Or trok mijn aandacht. Bij de heren ging de Kroaat Luka Modric met de Gouden Bal naar huis. Ik moet bekennen dat ik nog niet eerder van de beste man gehoord had.

Bij het horen van het thema van deze uitgave moet ik direct denken aan mijn kinderen.

Diegenen die mijn columns lezen, weten dat ik met regelmaat het klooster bezoek. Als ik dit schrijf, bevind ik mij ook in het klooster. De reden dat ik daar ben is niet omdat ik ‘er aan toe was’. Ik bezoek het klooster omdat ik merk dat het belangrijk voor mij is om af en toe te zorgen voor een ‘reset’. Anders gezegd: in het klooster maak ik bewust tijd vrij voor de bron in het leven die mij op de been houdt.

Met de in 2015 in werking getreden Wet werk en zekerheid (Wwz) wilde toenmalig Minister Asscher het ontslaan van werknemers makkelijker en goedkoper maken. Het tegendeel blijkt het geval.